Na een tussenstop van bijna 15 jaar trim ik weer honden. Tot 2010 had ik een goedlopende en drukke trimsalon in Deventer. In die tijd hield ik heel wat statistieken bij, en dat ging van het aantal honden die ik per jaar behandelde, als ook de rassen of niet rassen maar ook het aantal voetjes die ik knipte en dat waren er verbazingwekkend veel!
Als ik de tijd heb zal ik de zolder eens op gaan want mijn oude statistieken moeten nog ergens zijn.
Ik behandelde destijds veel West Highland White terriers (Westies), Cairn Terriers, Maltesers, Shih-Tzu's, Yorkshire Terriers en alles wat "er naast had gelegen" of een "ongelukje" was (bewust of onbewust). En alles wat er dan naast had gelegen dat noemde men een Boomer. Dus als er een nieuwe klant belde met een Boomer dan was het altijd maar afwachten wat er binnen kwam. Voor mij niet minder waardevol want alle honden zijn voor mij goud waard, of je nu een super de luxe rashond hebt of een echt vuilnisbakkie.
Ik heb zelf al jarenlang rashonden; de Grote Poedel en de Australian Cattledog, 2 totaal verschillende rassen met elk hun eigen uitdagingen.
Hiernaast zie je mijn eigen Mick, een grote poedel reu van bijna 3 jaar. Ik verbaas me er wel eens over dat sommige mensen een soort van kriebels krijgen als ze mijn poedels zien, of als ik er over praat. En dat snap ik ook wel want vooral de Grote Poedel zie je nog maar weinig, en de meeste mensen kennen de Poedel toch van de grote shows waar ze getoiletteerd en wel met bollen, strikken, en vol met haarlak op een tafel mooi liggen te zijn.
Zo krijg je wellicht al snel een vertekend beeld van de Poedel. Persoonlijk vind ik dit erg jammer.
Ik ben al jaren een groot voorstander de Poedel te promoten als sporthond, want het zijn werkers op en top en ..........erg intelligent! En ook nog eens mooi. Want ondanks dat ik niet met mijn honden naar shows ga vind ik het een genot om een mooi geknipte Poedel te zien met alle toeters en bellen, mede omdat ik weet hoe ontzettend veel werk hier aan vooraf is gegaan.
Maar laat ik bij de titel van deze blog blijven "het vuilnisbakkie".
Door de jaren heen hebben we een behoorlijk verschuiving van rassen en niet rassen gezien. Labradoodle, Australian Labradoodle (niet hezelfde als de Labradoodle) en de Goldendoodle, de Bernedoodle, de Cockapoo, de Maltipoo, de Bieuwer Terrier (NB is dit wel een erkend ras als in de tricolor Yorkshire Terrier) en weet ik al wat niet meer.
Waarschijnlijk waren al deze deze doodles en poo's er jaren geleden ook al wel maar toen waren het vuilnisbakkies, of kruisingen.of Boomers. Tegenwoordig moet alles een naam hebben en er wordt ook nog eens grof geld aan verdiend. Ik schrik me helemaal lam als ik wel eens op de sites kijk waar dit soort puppies worden aangeboden; kruisingen tussen de vreemdste rassen.
En dan hoor ik mensen denken en je hoort het in de wandelgangen ook vaak "nou ik hoef geen rashond, geef mij maar een kruising want die worden ouder en zijn gezonder".....hoe dan?
Vaak vergeten mensen hierbij dat van al onze rashonden een database is, en dat er vanuit rasverenigingen strenge selecties zijn om met ouderdieren te fokken, je wilt niet weten wat de fokker van een rashond aan onderzoeken moet doen om te voldoen aan het fokreglement van het ras.
Van alle rashonden wordt dus van alles bij gehouden. Op de site van de raad van beheer is hier veel over te lezen.
Van alle kruisingen wordt geen database bijgehouden en we weten daarom weinig over de gezondheid statussen.
Nu lijkt het waarschijnlijk of ik me afzet tegen alle kruisingen maar dat is niet zo. Ik heb er wel een mening over maar die houd ik liever voor mezelf.
De boodschap voor heel veel mensen die voor het eerst een hond aanschaffen is alleen: trap niet in alle mooie verkooppraatjes op internet als er zo'n allerschattigst pupje voorbij komt met vaak ook nog eens een dure naam.
Want je koopt niets meer als een VUILNISBAKKIE voor vaak heel veel geld, en koop je bij de malafide (vaak) broodfokkers dan is het "garantie tot aan de voordeur".
Een leuke anekdote wil ik wel nog met jullie delen want deze trent was jaren geleden al in de paardenwereld bekend. Toen ik net van de MAVO af kwam, ben ik gaan studeren aan (het inmiddels opgeheven) NHB in Deurne. Een pittige vijfjarige opleiding waar je met militaire precisie werd geschoold tot medewerker paardenhouderij/instructeur.
Ik had op dat moment een paard met onbekende afstamming (vuinisbakkie dus....). Tijdens een van de eerste lessen werd je gevraagd je netjes voor te stellen en wat de afstamming van je paard was. Ik, als jong broekie, kneep hem hier best wel een beetje voor want ja, mijn paard Ehgor was een vuilnisbakkie.
Tot een vriendin van mij, die de klappen van de zweep wel kende omdat ze 1 jaar hoger zat, tegen mij zei "je zegt gewoon dat de vader van je paard afval-lemer is". Ik snapte er geen biet van want die hengst kende ik ook niet. Maar zo gezegd zo gedaan en ze trapten er in!!!! Lachen gieren brullen uiteraard.
Later toen ik mijn vriendin weer sprak en ze mij vroeg of ze de hengst afvalemmer kenden, snapte ik het pas.
En zo gaat het nu met onze harige viervoeters ook; als er maar een mooie naam aan hangt die een beetje interessant klinkt.....dan vliegen mensen er op af en gaan de pups als zoete broodjes over de toonbank.
Vergeet vooral niet dat bij alle kruisingen die tegenwoordig voorbij komen, een Poedel aan vooraf gaat. Een super schrander ras wat nog steeds erg onder gewaardeerd wordt!
En mensen gebruiken die poedel niet voor niets.
@Monique
Reactie plaatsen
Reacties